Γιατί είναι σημαντικό να μπορείς να συνδέεσαι αυθεντικά? Και με τι ακριβώς να συνδέεσαι?
Η έννοια της σύνδεσης αφορά όλα εκείνα που μας φέρνουν πιο κοντά. Όλα εκείνα που τελικά μας κάνουν ανθρώπους. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Πριν από κάθε πολιτισμό, με το να έρχεται κοντά με άλλους, έμαθε πως μπορεί να επιβιώνει καλύτερα. Και μάλιστα έμαθε πως μπορεί να εξελιχθεί ταχύτατα. Η κοινότητα αποτέλεσε την πρώτη δομή συλλογικότητας με πιο οργανωμένη δομή. Πριν από αυτό είχαμε τις φυλές, όπου οι άνθρωποι ένωναν τις δυνάμεις τους για να βρουν φαγητό, να προφυλαχθούν από τις καιρικές συνθήκες και να αναπαραχθούν. Φαίνεται πόσο βαθιά είναι μέσα μας η τάση να συνδεόμαστε με άλλους. Αρχικά για να καλύψουμε ανάγκες βασικές τελικά για να φτάσουμε ως την αυτοπραγμάτωση.
Μέσα από τα χιλιάδες πρόσωπα που συναντώ και αλληλεπιδρώ, βρίσκω το δικό μου. Με μαθαίνω μέσα από τις σχέσεις μου με τους άλλους. Αποκτώ ικανότητες, μαθαίνω, βρίσκω τα όρια μου και τα επεκτείνω. Μαθαίνω να έχω ρόλους. Να γίνομαι παιδί, ύστερα ενήλικας, γονιός, παππούς και γιαγιά. Αποκτώ όνομα. Με λένε κάπως. Έχω ένα επίθετο που σημαίνει ανήκω σε κάποια οικογένεια. Αυτή η οικογένεια είναι και η πρώτη μου κοινότητα. Το να συνδέομαι αυθεντικά με όλους αυτούς σημαίνει πως συνδέομαι με τον εαυτό μου, με μαθαίνω, με ξέρω καλά. Κι έτσι κάνω σχέσεις, όπου με μαθαίνω ακόμα καλύτερα. Όπου μαθαίνω κι εσένα και τις ανάγκες σου. Μαθαίνω τι σου κάνει καλό, τι σε ενοχλεί. Μαθαίνω να ανοίξω την καρδιά μου. Μαζί φτιάχνουμε κάτι ξεχωριστό. Όλοι μαζί κάνουμε έναν πολιτισμό, μια κοινωνία!
Η πρόκληση έρχεται στη σημερινή εποχή. Σε μια εποχή που η τεχνολογία δίνει άπειρες γνώσεις, πληροφορίες. Άπειρα ερεθίσματα και σε τι να πρωτοαντδράσεις. Τώρα που μετά τη Βιομηχανική επανάσταση απελευθερώθηκαν μεγάλα δεσμά της ύλης και αρχίσαμε να κατασκευάζουμε, να φτιάχνουμε, να δημιουργούμε εκατομμύρια εφευρέσεις. Κάθε ιδέα μπορεί να πάρει υλική υπόσταση. Καλύφθηκαν ανάγκες που ποτέ δεν φανταζόμασταν. Δημιουργήθηκαν ανάγκες που ποτέ δεν φανταζόμασταν. Κι η αίσθηση του να έχω σήμαινε πως είμαι. Όσο πιο πολλά έχω, τόσο πιο πολλά είμαι. Εκεί που είχα κάποιο ρόλο, φόρεσα μάσκα. Έτσι κρύβω όσα έχω αληθινά μέσα μου, κι γίνομαι αυτό, που νομίζω πως οι άλλοι θέλουν από μένα. Η αυθεντικότητα μου σιωπά, όσο σιωπά η αλήθεια μου.
Ξέχασα την έννοια της γειτονιάς. Τα παιδιά άρχιζαν να παίζουν με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τα applications. Ξέχασαν πως είναι να παίζεις στη βροχή, να λερώνεσαι με λάσπες. Να έχεις σημάδια από τη μπάλα που χτύπησες στο γόνατο χτες το απόγευμα με τα παιδιά στην αλάνα. Έγινα 30 και δεν ξέρω πως λένε την κυρία στη διπλανή πόρτα.
Ξέχασα τη σχέση μου με τη φύση. Ξέχασα πως το φαγητό μου το παράγει κάποιο δέντρο ή το παίρνουν από κάποιο ζώο. Αποξενώθηκα. Όλα απέκτησαν ταμπέλες και συσκευασίες και δεν έχω ιδέα από που προέρχονται. Ούτε καν εγώ. Ξέχασα τους προγόνους μου, πως είμαι η εξέλιξή τους.
Όμως θέλω να θυμηθώ. Υπάρχει αυτή η φλόγα μέσα μου που ποτέ δεν κοιμάται. Υπάρχει ελπίδα! Οι άνθρωποι μαζεύονται ξανά. Παντού σε όλο τον κόσμο φτιάχνουν κοινότητες και οικοκοινότητες. Θέλουν να πουν την αλήθεια τους. Ξέχασαν πως η αλήθεια είναι ένας σπόρος. Όσο και αν τον θάβεις τόσο του δίνεις βάθος και δυναμώνει. Παραφράζοντας τον αγαπημένο Χριστιανόπουλο, το νόημα είναι πως η ζωή βρίσκει πάντα τον τρόπο της. Είναι τα αρχέγονα ένστικτα, είναι το κάλεσμα της αρχέγονης φυλής. Το ακούμε! Είμαστε εδώ για να ανταποκριθούμε. Στην μεγαλύτερη περιπέτεια που είναι να είσαι αυθεντικός/η/ο και να συνδέεσαι αυθεντικά. Ο χτύπος της καρδιάς σου χτυπάει με το χτύπο της κοινότητας σου. Μια ανάσα, μια πνοή. Όλοι μαζί! Ας γίνουμε οι Ήρωες και οι Ηρωίδες που πάντα περιμέναμε! Ας χτίσουμε ένα Πολιτισμό βασισμένο στο σεβασμό, στην αποδοχή, στη διαφορετικότητα. Ένα Πολιτισμό Φροντίδας και Αυθεντικής Σύνδεσης!